Vanaf de jaren 1970 kent de Brusselse industriële sector een sterke neergang. Talrijke fabrieken sluiten hun deuren of verhuizen naar de rand, en de kanaalwijken kwijnen weg in een diepe economische malaise. Samen met die sluitingen bestaat het gevaar dat een heel industrieel patrimonium, zowel materieel (sites en gereedschappen) als immaterieel (ambachten en knowhow) zou verdwijnen.

Met de betrachting om niet alleen dit patrimonium te beschermen, maar om het ook te laten ontdekken door het grote publiek, hebben activisten en historici een vzw opgericht.

La Fonderie ziet officieel het licht in 1983. Ze wenst niet alleen het industrieel verleden van Brussel te bestuderen, maar ook mee te werken aan de sociale heropleving dankzij een betere kennis van het de gemeenschappelijke geschiedenis. Actieve geschiedenis is de basis van dit project gecoördineerd door Guido Vanderhulst (1940-2019).

In 1986 koopt de Franse Gemeenschap de oude Compagnie des Bronzes en biedt de kans aan La Fonderie om er zich te vestigen. Deze fabriek, verlaten sinds 1977, is immers een voorbeeld van de gouden tijden van de Brusselse industrie en moet een locatie worden gewijd aan de industriële geschiedenis. Ze is gelegen in Molenbeek, in het hartje van wat men vroeger “Klein Manchester” noemde.

In de loop van de voorbije decennia is La Fonderie er in geslaagd een indrukwekkende collectie industriële voorwerpen en machines te verzamelen, samen met archieven en gesproken getuigenissen. Haar opdracht werd uitgebreid met een museum, educatieve activiteiten, geleide stadsbezoeken, een documentatiecentrum en ook nog gereedschap en projecten van permanente vorming.